Tamed - 05

ไม่ใช่ไม่อยากขัดขืน แต่ไร้เรี่ยวแรงจะฝืนแล้วต่างหาก ลู่ฮานปล่อยให้หยาดน้ำตานองหน้า แบกรับความอัปยศไว้บนบ่าไม่หลีกหนี เรียวขาขาวถูกแหวกออกกว้าง คั่นกลางด้วยเรือนกายสูงใหญ่ เซฮุนใช้สายยางรัดแขนของคนไข้ รัดส่วนปลายแกนกายขนาดกะทัดรัดที่กำลังหลับใหลอยู่ ร่างเล็กเบ้หน้าเนื่องด้วยความเจ็บปวด จิกกดปลายเจ็บลงบนสีข้างที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เนื้อผ้า

ใช้ช่วงช่องว่างระหว่างเวลาปลดกางของตนเองออกและสะบัดมันไปกองลงตรงแทบเท้า จับบังคับใบหน้าสวยหวานให้เชิดเงยขึ้นมาสอดประสานสายตาก่อนจะชำแรกแทรกความเป็นชายเข้าไปจนสุดด้าม กำซาบความกระสันซึ่งไม่ว่าจะสอดใส่กี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก็ยังคงตอดรัดเขาได้ดีอยู่เสมอ

ตกอยู่ในฐานะผู้ถูกกระทำจะร้องก็ยังร้องไม่ออก เลยได้แต่ยกหลังมือขึ้นมากัดเพื่อระบายความทรมานเอาไว้ นายพรานในคราบซาตานไม่ประวิงเวลาเลยสักนาที เพราะเมื่อทั้งสองฝ่ายได้เชื่อมประสานกันเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็เริ่มกระแทกสะโพกเข้าออกภายในช่องทางอุ่นร้อนที่กำลังตอบรับเขาอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งเหล่านั้นเรียกว่าปฏิกิริยาตอบรับตามธรรมชาติ

ไม่มีการเบิกทาง ไม่มีการปลุกเร้า เซฮุนเอาแต่ใจและถืออารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่เสมอ และผลที่ได้รับคือร่างเล็กต้องแบกรับความต้องการของอีกฝ่ายเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว จังหวะเนิบช้าเฉกเช่นคนอื่นเขาทำกัน ร่างสูงไม่รู้จักมันและไม่คิดจะทำกับกวางพยศตัวนี้ สิ่งเดียวที่ลู่ฮานจะได้รับจากบทเรียนราคาแพงคือความเจ็บปวด ยิ่งรวดร้าวเท่าไรยิ่งสาแก่ใจมากเท่านั้น

ก้มหน้ารับชะตากรรมแต่โดยดี สงครามครั้งนี้ร่างเล็กขอยอมแพ้ เพราะเพียงถูกตอกอัดอยู่ไม่กี่นาที สัญชาตญาณไม่รักดีก็ต้อนรับอีกฝ่ายรายกับโสเภณีรอลูกค้า แกนกายกะทัดรัดตื่นตัวอยู่ในอุ้งมือหนา มันสั่นระริกและบวมแดงเนื่องจากเลือดไหลไปเลี้ยงทุกส่วนได้ไม่เท่ากัน ปลายนิ้วหยาบกดทาบลงบนส่วนหัว บดคลึงมันอย่างสนุกสนาน ปฏิบัติกับคนตรงหน้าราวกับไม่มีชีวิตหัวจิตหัวใจ สะโพกสอบบดคลึงขยับหยอกเย้าหวังให้ลู่ฮานคลั่งตายไปข้างหนึ่ง

ตระหนักรู้ดีว่านี่คือสถานที่ราชการ คือโรงพยาบาลซึ่งผู้เป็นบิดาทำงานอยู่ อย่างน้อยหากจะหนี หรือจะมีใครมาช่วย เขาจะต้องไม่ตกอยู่ในสภาพที่ถูกกระทำชำเราอยู่ เวลานี้จึงได้แต่สะกดกลั้นเสียงคราง ไม่วาบหวามคล้อยตามให้เซฮุนได้ใจจนอยากกลั่นแกล้งตนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทว่าเหล่านั้นก็เป็นได้แค่ความคิดในหัวของผู้เสียเปรียบฝ่ายเดียวเท่านั้น ด้วยเมื่อเอาเข้าจริง ลีลาและชั้นเชิงที่เหนือกว่าของร่างสูงก็แทบทำให้ร่างเล็กดิ้นพล่าน ไม่ใช่เพราะความเสียวซ่านแต่เป็นเพราะความทรมานที่ได้รับ

ยิ่งร่างสูงซอยสะโพกถี่เท่าไร อาการปวดหัวก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น เรือนกายบอบบางถูกกระทบกระทั่งจนหัวสั่นหัวคลอน แววตาหวานเชื่อมช้อนมองดวงตาคมเพื่อร้องขอความเห็นใจ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มร้ายกาจของอีกฝ่าย สารภาพตามตรง ลู่ฮานรู้สึกเหมือนกับว่าตนเองกำลังมีไข้ หยาดเหงื่อมากมายเกาะพรายผิวเนื้อเนียนนุ่ม มือน้อยเคลื่อนคล้อยแตะวางบนแนวไหล่กว้าง พร้อมทั้งซุกซบใบหน้าคลอเคลียกับซอกคอหนาของชายหนุ่ม เขาก็แค่เหนื่อย เหนื่อยกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น เหนื่อยกับการหลีกหนี เหนื่อยกับการถูกขัง ถูกพันธนาการไม่รู้จบ

ได้ที่พักพิงอยู่ไม่นานเซฮุนก็พลิกร่างน้อยตะแคงนอนลงแนบเบาะ เรียวขาข้างหนึ่งถูกหยัดยกขึ้นสูงอวดช่องทางสีหวานให้เชยชมอย่างเปิดเผย ลิ้นร้อนแลบเลียริมฝีปากตัวเองด้วยความพึงพอใจ หมุนควงแกนกายพร้อมทั้งกระแทกซ้ำย้ำตรงจุดกระสัน กลุ่มผมนุ่มสีน้ำตาลอ่อนถูกจิกทึ้งเพื่อเป็นหลักยึดของร่างสูง เนื้อต่อเนื้อเสียดสีกันบวกเพิ่มทั้งความกระสันและทรมาน ลู่ฮานยอมเปิดปากครางเมื่อไม่สามารถเล็งเห็นประโยชน์ที่จะเงียบอยู่อีกต่อไป หยาดน้ำตามากมายหล่นร่วงลงกระทบกับเบาะหนัง

“ อ๊ะ !... อะ ! ฮึก ! ”

อึดอัด อึดอัดจนแทบจะขาดใจ ลู่ฮานเฝ้ารอว่าเมื่อไรเซฮุนจะสุขสมอารมณ์หมาย ฟันคมขบกัดลงบนกลีบปากแล้งน้ำ ฝืนร่างไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้นเตียงเสียก่อน ซาตานในคราบนายแพทย์หนุ่มถดกายออกมาจนความเป็นชายหลุดพ้นจากร่างน้อย ปล่อยให้วูบโหวงอยู่ไม่เท่าไรก็กดกระแทกกลับเข้าไปจนกวางพยศถึงกับสะดุ้งโหยง ปลายเล็บทั้งสิบกดจิกบนเบาะนุ่ม ตะเกียกตะกายหนีทว่าก็ถูกดึงกลับมากระแทกซ้ำ คนอายุน้อยกว่าสะบัดหน้าครางด้วยความทุกข์ทรมาน สติสตางค์เริ่มเลือนรางเต็มทน

ในขณะที่ร่างเล็กกำลังจมจ่อมอยู่ในห้วงแห่งความเจ็บปวด ร่างสูงก็ฉวยโอกาสปลดปล่อยธารน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนจนได้ ลู่ฮานหอบหายใจ ดิ้นทุรนทุรายประท้วง ก่อนไม่เคยถูกขัดใจให้อะไรต่อมิอะไรมันคั่งข้าง เพราะเหตุใดตอนนี้คนใจร้ายถึงยังไม่ยอมปลดเปลื้องพันธนาการให้เขา

“ พอใจ...อึก...หรือยัง ”

ถามเพื่อตอกย้ำความอัปยศของตนเอง

“ ทำกับฉัน...ขนาดนี้... สาแก่ใจนายหรือยั...อ๊ะ !! ”

ยังพูดไม่ทันจบประโยค เซฮุนก็จัดการกระชากลากร่างเล็กให้ไถลลงมายืนกับพื้น กดศีรษะทุยให้ใบหน้าสวยหวานแนบกับเตียงผ่าตัด โน้มตัวลงกัดเนื้อเนียนตรงหัวไหล่ วางมือใหญ่จับกระชับบนช่วงเอวคอด ก่อนสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในช่องทางอันชื้นแฉะอีกครั้ง มวลน้ำคาวกามไหลย้อนกลับออกมาตามเรียวขา เกิดเป็นภาพที่น่ายลยิ่งนัก สะโพกสอบเริ่มขยับจากจังหวะเนิบนาบ บดเบียดให้คนใต้ร่างยอมปล่อยเสียงครางออกมาโดยไม่ต้องออกคำสั่งใดๆ

ตีตราสีชมพูช้ำทั่วแผ่นหลัง กระแทกกระทั้นย้ำซ้ำๆ ตรงจุดที่ทำให้ลู่ฮานอ่อนปวกเปียก เรียวขาขาวสั่นหงกจนแทบจะทรงตัวยืนไม่อยู่ ริมฝีปากสีซีดเผยอครางพร้อมทั้งรับลมหายใจเข้าปอด ผิวแก้มนวลเนียนถูไถไปกับเบาะบุหนังเทียม อาการวิงเวียนเพิ่มขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด วินาทีนั้นเขาอยากถามเหลือเกิน อยากถามว่าอีกฝ่ายยังเห็นเขาเป็นมนุษย์ที่มีหัวใจอยู่หรือไม่ อยากถามว่าเขาไปทำอะไร เพราะเหตุใดจึงได้ข่มเหงกันเช่นนี้

เสียงครางทุ้มต่ำของคนใจร้ายตอกย้ำให้ร่างเล็กเกลียดตัวเองยิ่งนัก เกลียดเรือนกายไม่ซื่อสัตย์ที่ต้อนรับความดุร้ายโดยการสะท้านสุขสม แผ่นอกแข็งแรงนาบแนบกับแผ่นหลังบอบบาง สอดมือเข้าบีบคลึงหน้าอกราวกับได้สัมผัสเต้านมของเพศหญิง เนื้ออ่อนอุ่นร้อนภายในโอบล้อมแกนกายขนาดใหญ่ เผาไหม้เรียกให้เซฮุนคลั่ง การกระทำในครั้งที่สองนี้นั้นไม่ต่างอะไรกันกับการผสมพันธุ์ของสัตว์ป่า แน่นอน เหล่านั้นส่งผลกระทบต่อลู่ฮานโดยตรง เขาตัดสินใจรวบรวมแรงที่ยังหลงเหลืออยู่เลื่อนมือน้อยให้คล้อยลงต่ำ หมายมั่นจะแก้พันธนาการในส่วนความเป็นชายให้ได้ปลดปล่อยตามธรรมชาติ ทว่าก็เหมือนมีมารไปกระซิบข้างหูให้ซาตานรู้แผนการทั้งหมด

มือใหญ่รวบข้อมือบางเอาไว้ได้ทั้งสองข้าง แนวคิ้วเข้มเลื่อนเข้าชนกันด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงกดยิ้มร้ายประดับใบหน้าหล่อเหลา เดินหน้ากดกระแทกสะโพกเข้าช่องทางด้านหลังไม่ยั้งแรงนัก ทุกสัมผัสมุ่งเน้นที่ความทรมานของร่างเล็กเป็นสำคัญ เหนือสิ่งอื่นใด เซฮุนสารภาพว่าเขาชอบฟังเสียงลู่ฮานร้องไห้ มันสั่น และคล้ายกับจะเพรียกหาเขาอยู่ทุกคราวครา

เข้าให้สุด ออกให้สุด แนบให้สนิท ชิดยิ่งกว่าสัมผัสใดๆ

มันจะต้องกลายเป็นฝันร้ายที่อีกฝ่ายจดจำไปชั่วชีวิต

ทุกอย่างใกล้แค่เอื้อม เซฮุนซอยสะโพกถี่ กำซาบความกระสันและระบายความอัดอั้นใส่อีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดึงสะโพกเพรียวเข้าหาตนเองเพื่อให้การกระทบกระทั่งรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทุกสัมผัสอันหยาบช้าสาปให้ลู่ฮานดูน่าสมเพช เขาไม่อาจฝืนลืมตาอยู่ได้อีกต่อไป เมื่อการทำร้ายทำลายดำเนินต่อเนื่องมาเป็นเวลาอันยาวนาน ห้วงสัมปชัญญะสุดท้าย ร่างเล็กรู้สึกอุ่นร้อนทั่วทั้งช่องทางด้านหลัง ความมืดดำคืบคลานและชักนำให้ผู้ด้อยกำลังจมดิ่งลงสู่ห้วงนิทรา

 ยังมีต่อฮับ

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=921211&chapter=6