Tamed - 13

---

บางครั้งการกระทำบางอย่างก็ไม่มีเหตุผลมารองรับมากมายนัก

ลู่ฮานหมดโอกาสพูดทุกสิ่งที่อยู่ในใจ เพราะริมฝีปากบางถูกครอบครองโดยคนใจร้ายที่สุดท้ายก็ยังคงไม่ตอบคำถาม เจ้าของเรือนกายบางสั่นสะท้านสะอึกสะอื้น หยาดน้ำตาเม็ดโตถูกกลัดกลั่นให้ไหลรินออกมาจากใจ แสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอซึ่งฉายฉัดออกมาทางการกระทำ , เซฮุนช่วงชิงทุกอย่าง เขาพรากลมหายใจ บดเบียดกลีบปากลงไปหากไม่ใช้การสั่งสอนให้หลาบจำ - มันคือสัญชาตญาณ คือความต้องการส่วนลึก คือจุดดำที่หลบซ่อนอยู่ในความรู้สึก รอวันถูกเปิดผนึก ซึ่งตอนนี้มันก็มาถึงแล้ว ชายหนุ่มละทิ้งทุกสิ่งอย่าง เขาวางทุกความแค้น สอดมือช้อนเข้าซ้อนข้างแก้ม ปรับองศาให้ส่วนต่างมีค่าเท่ากับศูนย์

เช่นเดียวกันกับฝ่ายถูกกระทำ สองแขนเล็กโอบคล้องรอบลำคอหนา คล้ายจะบอกเป็นนัยว่าตนเองยอมสิโรราบ ดั่งลูกกวางคลานเข่าเข้าหมอบกราบนายพรานเพื่อขอให้เมตตาปรานี ทว่ากระนั้นเอง ริมฝีปากเล็กก็มิริอาจสู้แรงหรือขยับต่อต้าน ลู่ฮานปล่อยให้ทุกอย่างอยู่ภายใต้การชักนำของเขา

ทว่ากองไฟจะไม่ลุกโชนหากปราศจากเชื้อไฟที่ดี ความต้องการเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าจะควบคุม ไม่กี่นาทีให้หลัง ทั้งสองจึงผลัดกันโรมรันฟาดฟันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งป้อนจูบแลกลิ้น ทั้งกวาดชิมน้ำลาย พ่นลมหายใจสอดประสานจนกระทั่งระบุเจ้าของของมันไม่ได้ กรุ่นกลิ่นสะอาดสะอ้านประจำกายลอยวนปะปนกลิ่นสบู่แบบผู้ชายอ่อนๆ ในแบบที่เขาโปรดปราน เซฮุนอัดฉีดความร้อนเร่าผ่านฝ่ามือที่ลากไล้ตามส่วนเว้าโค้ง ลู่ฮานเริ่มหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ ด้วยการกระทำอันเกิดขึ้นจากความตั้งใจของเขา

เมื่อเล็งเห็นว่าบนพื้นหินเย็นๆ ไม่สามารถอำนวยความสะดวกได้อย่างที่ควรเป็น ท่อนแขนแข็งแรงจึงสอดอุ้มซ้อนช้อนลอดใต้เรียวขา ยกเรือนกายขาวเนียนลอยขึ้นสูง ก่อนจะพยุงกวาดต้อนจนแผ่นหลังกระทบกับผนังสีขาวสะอาด ความตื่นตระหนกฉายแววชัดในม่านตาสีอัลมอนด์ ทว่าเพลิงกามาหาได้ดับมอดไปไม่ , มือน้อยวางทาบบนลาดไหล่กว้าง ขาสองข้างเกี่ยวเกาะเขาเอาไว้ ผิวเนื้อภายใต้เสื้อยืดตัวโตกว่าขนาดสองถึงสามเบอร์กำลังถูกคุกคามอย่างอุกอาจ

เพียงครู่เดียว แผ่นหลังบอบบางก็ถูกบังคับให้ถอยไกลออกจากแนวผนัง ก่อนถูกพาไปยังโซฟาตัวใหญ่กลางบ้าน ล้มกายลงนอนตามความยาวและถูกป้อนจูบให้อย่างไม่หยุดไม่หย่อน ผิวกายขาวเนียนรุ่มร้อนราวกับถูกไฟสุมรุมล้อม ลมหายใจของร่างน้อยเริ่มขาดห้วงเพราะถูกเขาดื่มด่ำมากเกินไป ส่วนมือก็ปัดป่ายหาที่พึ่งพิงที่มั่นคงพอจะทำให้อุ่นใจมากขึ้น

เซฮุนรุดหน้าไม่ล่าถอย ภาระที่ฝ่ายรับจำต้องแบกเอาไว้เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฮานไม่ได้ขัดขืน ไม่ได้รังเกียจสิ่งที่เขามอบให้ ทว่าบางครั้งที่ว่างสำหรับการหายใจก็สำคัญในเกมกามาเสมอ กำปั้นน้อยๆ ทุบลงบนแผ่นอกหนา ราวกับจะทดแทนคำพูดว่าขอร้อง ซึ่งบอกเอาไว้ตรงนี้เลยว่าชายหนุ่มไม่ใช่คนใจร้าย ในเมื่ออีกฝ่ายขอมีหรือเขาจะไม่ให้ตามประสงค์ ร่างสูงจึงยอมผละจากกลีบปากนุ่มหยุ่นสีชมพูวาวน้ำ และตรงไปจัดการพื้นที่ว่างบริเวณลำคอระหงส์ไร้ตำหนิด่าง

ดั่งจิตรกรปาดพู่กันละเลงสีแดงบนผืนผ้าใบ เซฮุนไม่ปล่อยให้บริเวณใดไร้รอยจ้ำเลือด เขาลงฟันบนผิวกายขาวสะอาด ตะกละตะกลามราวกับอดอยากมาเป็นเวลานาน ทำให้ลู่ฮานบอบช้ำ หากแต่เหล่านั้นเต็มไปด้วยความสุขล้น , ฝ่ามือหนาไล่สำรวจทุกพื้นที่ทั้งนอกและในร่มผ้า เลิกมันขึ้นพร้อมทั้งประทับตราทุกสัดส่วน แรงกดกรีดจากปลายเล็บขูดขีดทั่วแผ่นหลังกว้าง บ้างก็กระจายประปรายบนแผ่นอก

เขาก็ยึดเอาปราการด่านแรกของลู่ฮานไป เสื้อยืดขนาดใหญ่ถูกเนรเทศให้ตกอยู่บนพื้นไม้ ทุกตารางนิ้วบนผิวกายถูกอีกฝ่ายถือของเป็นสมบัติของตนเองจนหมดสิ้น เซฮุนเล่นงานจนร่างเล็กครางสะบัด ฟอนฟัดคัดเค้นไม่ว่างเว้นสักวินาที อย่างไรก็ดี , การกระทำในครั้งนี้ล้วนตั้งอยู่ในความเต็มใจ หามิใช่หนึ่งฝ่ายต้องการทำร้าย ส่วนอีกฝ่ายฝืนใจแบกรับความอัปยศเอาไว้เพราะไม่มีทางสู้

กราฟความต้องการพุ่งขึ้นสูงและไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อย ลู่ฮานค่อยๆ ไล่ - ลากปลายนิ้วละเอียดไปตามแนวยาวของรังดุม ดันเม็ดพลาสติกบางๆ ที่ถูกกลัดกันเอาไว้อย่างระเบียบเรียบร้อยออกจากร่องจากรอยและสัมผัสแผงอกเปลือยเปล่านั้นอย่างโหยหา

“ ซ...เซ ”

ปิดกั้นเสียงเพรียกหาด้วยริมฝีปากร้อน กอดรัดช่วงเอวคอดด้วยสองแขน เนื้อต่อเนื้อเปรียบเสมือนตัวเร่งให้เปลวเพลิงยิ่งลุกโหม เซฮุนสูญเสียสัมปชัญญะ เขาผละออกจากเนื้อหวานตรงหน้า ก่อนเคลื่อนกายต่ำลงมาหยอกล้อเล่นกับหลุมสะดือเล็ก , ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเจ้าของร่างกายนี้มีความผิดติดตัว หากทว่าชายหนุ่มไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยในจุดนั้น ลู่ฮานมีสิ่งที่เขาต้องการ มีทุกอย่างที่เขาหาไม่ได้จากคนอื่น เช่นนั้นเอง คำตอบของทุกคำถามในสถานการณ์ดั่งกล่าวนี้จึงมีเพียงหนึ่งเดียว

โหยหา ต้องการ ทุกสิ่งอย่างตีรวนอยู่ในอก เวลาเช่นนี้ลู่ฮานควรผลักไสเขาไม่ใช่หรือไง เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ? กว่าร่างเล็กจะรู้สึกตัวอีกที สติก็ถูกละทิ้งไว้เบื้องหลัง ศักดิ์ศรีและความถูกต้องถูกเมินเฉยอย่างไร้สิ้นซึ่งใยดี ราวกับว่าสงครามในครั้งนี้ไม่อนุญาตให้ทั้งสองฝ่ายใช้อาวุธใดๆ ต่อสู้ , เจ้าของมือคู่น้อยเผลอไผล ออกแรงกดศีรษะของคนใจร้ายให้แนบชิดเพราะกำลังเสพติดรสสัมผัส กอดรัดเขาอย่างไร้ยางอาย เปล่งเสียงครางกระตุ้นความพึงพอใจ เรียวขายังขยับเสียดสีใกล้ช่วงเอวสอบ

ซุกซนสมกับเป็นกวางวัยแรกรุ่น ปลายเท้าหมุนวนอยู่บนเป้ากางเกงคับแน่น การกระทำอันอุกอาจเหล่านั้นเป็นดั่งคมกรรไกรที่ตัดฟางแห่งความอดทนเส้นสุดท้ายจนขาดสะบั้น ความดุดันถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นจากห้วงนิทรา ดุร้าย เด็ดขาด และเร่าร้อนยิ่งกว่าคราไหนๆ เซฮุนออกแรงกระชากปราการด่านสุดท้ายของลู่ฮานทิ้งไป ก่อนเขาจะได้ยินเสียงหวีดร้องซึ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ,

“ ไม่ ! อย่า ! อย่ามายุ่งกับฉัน ! ”

ภาพนับพันเรียงร้อยต่อกันจนเป็นฟิล์มสายยาว ซ้อนทับเหตุการณ์ปัจจุบันและปลุกปั่นให้มันพันกันจนมั่วซั่ว ฝันร้ายฉายชัดจนกลายเป็นภาพหลอน ลู่ฮานเห็นว่าเซฮุนเป็นเหมือนทุกๆ ครั้ง เข้ามาไม่พูดพร่ำทำเพลงก็สาดละเลงความระยำใส่ ทำเหมือนเป็นตุ๊กตารองรับความใคร่ไม่มีชีวิต

ทั้งทุบทั้งตีหาหนทางหลีกหนีเอาตัวรอด ลู่ฮานกำลังจะถูกฉุดลงไปจมจ่อมอยู่ในอเวจีนั้นอีกครั้ง ความเจ็บปวดมากมายสั่งสอนให้เขาดิ้นรน สวดภาวนาให้คนเองรอดพ้นเงื้อมมือซาตานให้ได้ อารมณ์ใดๆ ก่อนหน้านี้หายวับไปคล้ายไม่เคยเกิดขึ้น , ปัญหาใหญ่จึงเกิดขึ้นกับโอ เซฮุนผู้เป็นคนจุดไฟให้ลุกโหม

ใช้มือหนาพยายามลูบปลอบให้หายตระหนกด้วยสัมผัสซึ่งแปลกไปจากทุกครั้ง หากทว่าผลที่ได้รับกลับมานั้นคือการเมินเฉยไม่สนใจ ทั้งดวงเนตรกลมโตยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หยาดน้ำอุ่นใสล้นปริ่มบนขอบตาร้อนผะผ่าว ปัดป้องซ้ายขวาไม่รู้เรื่องราวใดๆ ทั้งสิ้น

“ ปล่อยฉัน ! ปล่อย ! อ อย่านะ ! ”

ขยับตัวเข้าใกล้กลายเป็นการเร่งปฏิกิริยาความตระหนกตกใจให้บานปลายยิ่งขึ้น ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะมีอะไรเกิดขึ้น แต่ในตอนนี้ขอให้คุณลืมภาพทุกอย่างไปเสีย เพราะลู่ฮานกำลังถูกความหวาดกลัวควบคุมจิตใจ ซึ่งชายหนุ่มเองก็เข้าใจดีว่าอะไรเป็นแรงผลักดันให้เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น , พูดก็พูดเถอะ หากเขาอยากจะทำเข้าจริงๆ แน่นอนว่าการใช้กำลังย่อมช่วยเหลือได้ หากแต่เขากลับเลือกที่จะหยุดไว้ ไม่บังคับขืนใจอีกฝ่าย ด้วยตระหนักได้ว่าในหัวใจ ลึกๆ แล้วไม่อยากให้อะไรเลวร้ายเกิดขึ้นอีก

ทว่าถ้าปล่อยให้เรื่องราวบานปลายคงจะเป็นปัญหาใหญ่ในเวลาอันใกล้ ร่างสูงจึงตัดสินใจผนึกริมฝีปากบางเอาไว้ด้วยอวัยวะชนิดเดียวกัน และผลที่ตามมานั้นก็เป็นสิ่งที่เราเข้าใจกันดีอยู่แล้ว ลู่ฮานดิ้นพล่านราวกับกำลังถูกพรากลมหายใจ สองมือปัดป่ายส่วนปลายเล็บก็เกี่ยวผิวเนื้อจนได้แผล

กวางพยศจำต้องสิ้นลายเพราะสุดท้ายก็โดนนายพรานพันธนาการไว้ด้วยมือ แม้จะเกิดเป็นบุรุษเพศเช่นกัน ทว่าความแตกต่างทางรูปร่างและมวลกายสามารถเห็นได้ชัดโดยไม่ต้องตรวจให้ละเอียด เซฮุนเป็นต่อเรื่องนี้ตั้งแต่แรกพบ แม้ลู่ฮานจะนำกำลังเข้าต่อต้านเขาทั้งหมด แต่คงไม่อาจสยบคนที่ออกกำลังกายในฟิตเนสบ่อยๆ ได้

เปรียบดั่งการส่งผ่านความอบอุ่นเพื่อปลอบประโลมคนที่กำลังว้าวุ่นให้หายตระหนก ซึ่งเป็นการลบความระยำที่ตนเองเคยทำเอาไว้ทางอ้อม เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายระลึกถึงความทรงจำเลวร้ายต่างๆ นาๆ ในวันวาน หากแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรจึงเกิดความคิดเช่นนั้นภายในหัว

น้ำหยดลงหินหินยังกร่อนเป็นก้อนกรวด เทียนโดนไฟลนยังอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้ง ลู่ฮานโอนอ่อนผ่อนแรงขัดขืนลงเพราะแพ้ทางเขา นี่คือสิ่งที่ร่างเล็กไม่เคยได้รับ - ความอ่อนโยนซึ่งกำลังอ้อยอิ่งอยู่บนริมฝีปากนั้นนุ่มนวลราวกับปุยนุ่น โอ เซฮุนคนหยาบกระด้างกำลังเยียวยากล้ามเนื้อใต้อกข้างซ้ายที่เต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ อันเนื่องมาจากความกลัวจับจิตให้สงบลงช้าๆ อย่างไม่รังเกียจ

ตั้งใจจะนับหนึ่งถึงสิบแต่พอติดขัดกลางคันเลยจำต้องมาเริ่มนับหนึ่งใหม่ อารมณ์ดิบของมนุษย์เองก็มีโครงสร้างดังกล่าวนั้นเช่นเดียวกัน ทุกอารมณ์กามดับลงพลันเมื่อฝันร้ายนั้นกลับมาเยือน ในตอนนี้หากทุกอย่างจะถูกกำหนดให้ดำเนินการต่อไป เซฮุนต้องวนกลับไปทำใหม่ตั้งแต่ต้น ซึ่งในข้อนี้เขาเองพร้อมยอมรับ , จริงอยู่ที่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยเสียด้วยซ้ำ ลู่ฮานเป็นเพียงแค่นักโทษ ไม่มีค่าหรือราคาใดๆ ให้ถนอมเอาไว้ ถึงจะหลับหูหลับตาทำไปก็คงไม่มีอะไรเสียหาย เพราะแม้ร่างเล็กจะเจ็บ ทว่าเขาก็ได้ระบาย แต่สุดท้าย...ชายหนุ่มกลับไม่ลงมือทำ

คลายพันธนาการออกจากสองมือน้อย และค่อยๆ ยกมันขึ้นมาวางอยู่บนหลังท้ายทอยหนา ชั่วระยะหนึ่งที่ดวงตาทั้งสองคู่สบประสานกัน หน้าต่างของดวงใจถ่ายทอดทุกความรู้สึกนึกคิด ก่อนเปลือกตาสีงาช้างจะปรือปรอยปิดเมื่อใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป็นหนึ่งเดียวกัน

ริมฝีปากร้อนประพรมบนลาดไหล่บาง กดจูบบริเวณกระดูกไหปลาร้าและไม่ลืมที่จะทิ้งร่องรอยเอาไว้ เขาวกกลับไปหยอกล้อเล่นกับลูกกระเดือกนูนเด่นเห็นได้ชัด ทำเอาลมหายใจของร่างน้อยติดขัดอยู่ครู่หนึ่ง เซฮุนค่อยๆ เคลื่อนกายลงต่ำพร้อมกันกับฝ่ามือใหญ่ มอบสัมผัสแปลกใหม่ให้ลู่ฮานช้าๆ ทำทุกอย่างด้วยความนุ่มนวลเกินกว่าอีกฝ่ายจะจินตนาการได้

ลากมือนำส่วนริมฝีปากเป็นฝ่ายตาม เซฮุนประทับจุมพิตไล่รายทางอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง มั่นใจว่าทุกการกระทำตั้งอยู่บนความนุ่มนวลที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ หากแต่กระนั้นเองลู่ฮานซึ่งมีฝันร้ายผนึกแน่นอยู่ในจิตใต้สำนึกก็ยังคงกังวลและตระหนก สังเกตได้จากเรือนกายที่กำลังสั่นหงกเช่นลูกกวางตกน้ำ

ทุกอารมณ์ตีรวนวนอยู่ในอก สัมผัสอ่อนโยนค่อยๆ ออกฤทธิ์ทำลายหัวใจดวงน้อยคล้ายกรดกัดกร่อน บทเซฮุนจะร้ายก็ร้ายเสียจนขวัญหาย บทจะใจดีก็ดีจนจำแทบไม่ได้ ความร้อนแรงของเขากำลังทรมานให้ลู่ฮานรู้สึกอึดอัดกายอย่างแสนสาหัส ทุกตารางนิ้วที่มือหนาลากผ่านแปรผันตรงกับความต้องการของร่างเล็ก หากทว่าถึงกระนั้นเอง มันกลับมอบความสุขให้อีกฝ่ายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เพราะมัวแต่ถูกหลอกล่อด้วยกลโกงของคุณหมอกร้านโลก กว่าจะรู้ตัวว่ากางเกงชั้นในถูกปลดออกไปแกนกายก็ถูกเขาครอบครองเอาไว้เสียแล้ว ซึ่งปฏิกิริยาที่ตามมาย่อมไม่พ้นอาการเกร็งของกล้ามเนื้อทั้งร่างกายมัดเล็กมัดใหญ่ไม่ว่างเว้น แนวฟันขาวซี่คมขบกัดบนริมฝีปากฉ่ำน้ำสกัดกั้นทุกเสียงครางที่อยากสำแดงเดชให้คนบนร่างรู้สึกลำพองใจ

ก่อนทุกอย่างจะพังทลายเพราะมือใหญ่เริ่มขยับ ชักช้าและเนิบนาบราวกับคมมีดที่ตัดลงบนคอเหยื่อ ลู่ฮานเกลียดที่เขาทำแบบนี้ เกลียดที่เขาเป็นต่อในทุกด้าน เกลียดที่เขาทำทุกอย่างให้รู้สึกพ่ายแพ้ เกลียดที่เขาทำให้หัวใจใต้อกเต้นแรงอย่างที่ไม่มีใครเคยทำมาก่อน , ทุกการเคลื่อนไหวของฝ่ามือใหญ่กำลังฉุดลู่ฮานให้ลอยขึ้นไปบนฟ้า มันหนักหน่วงและรุนแรงขึ้นทว่าหาได้มีความโหดร้ายปะปนอยู่ไม่

" อ๊ะ...อ "

เสียงขาดหายเป็นจังหวะเพราะเขากะจะกลั่นแกล้ง ลู่ฮานกรีดเล็บลงบนมัดกล้ามบริเวณต้นแขนพลางดึงทึ้งผ้านวมผืนหนา ความปรารถนาของร่างน้อยกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เรือนกายขาวบางกระสับกระส่ายคล้ายจะบอกเป็นนัยว่าตนอยากปลดปล่อย เปลือกตาสีงาช้างผนึกแน่นสนิทจนขึ้นรอยริ้ว เลยไม่ทันได้รู้ว่าภาพเหล่านั้นถูกจับจ้องโดยคนบนร่างมาตั้งแต่เริ่ม

ด้วยไม่เคยมีเวลามาพิรี้ริไรสังเกตอะไรเท่าที่ควร เวลานี้เซฮุนจึงค่อนข้างเพลิดเพลินกับการจับจ่ายเวลาใช้สายตามองสิ่งที่เขาเคยเพิกเฉย ลู่ฮานเป็นเจ้าของใบหน้าสวยหวานผิดกับชาติกำเนิด มีร่างกายที่ผอมบางหากเทียบกันกับชายฉกรรจ์วัยหนุ่ม เผลอๆ มองเผินๆ ยังดูเหมือนเด็กสาวไม่ประสาด้วยซ้ำไป

ร่างเล็กร่ำร้องทรมานผ่านทางดวงเนตรฉ่ำน้ำอันกลมโต เขาหยุดขยับมือกลั่นแกล้งให้ลู่ฮานคั่งค้างและต้องการปลดปล่อย หารู้ไม่ว่าการกระทำเหล่านั้นมิได้ต่างอะไรจากการราดน้ำมันหกใส่ไฟด้วยความตั้งใจ ,

มันน่าฟัดให้เข็ดจนไม่กล้าปากดีไปสักสองอาทิตย์

เพียงเปิดหน้าต่างดวงใจก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรกันแน่ เซฮุนจึงยอมอ่อนข้อให้ในครานี้ เขาเริ่มขยับมืออีกครั้ง ก่อนลู่ฮานจะปิดเปลือกตาเพื่อซึมซับรสสัมผัสอันหอมหวาน และไม่นานหลังจากนั้น ร่างสูงก็ลงมือทำสิ่งที่ไม่มีใครเคยคาดคิดเอาไว้มาก่อน

ริมฝีปากที่เคยต่อว่าเขากำลังครอบลงบนแกนเนื้อขนาดกะทัดรัด ค่อยๆ ขบ ค่อยๆ กัด อย่างเชื่องช้า ปลายลิ้นอุ่นร้อนโอบล้อมรอบเนื้ออ่อนเพื่อเพิ่มพูนความต้องการของลู่ฮานให้มากขึ้น , น่าแปลกที่เซฮุนตระหนักรู้อยู่แก่ใจว่าตนไม่ได้รับประโยชน์ใดๆ จากกิจกามในครานี้ หากแต่แปลกยิ่งกว่าที่ชายหนุ่มยอมให้มันเป็นเช่นนั้น – วอดก้าห้าสิบดีกรีกระดกทียังว่าเมาจนจำทางกลับบ้านไม่ได้ แต่นั่นมันก่อนที่ร่างเล็กจะได้พบกับร่างสูง เพียงจิบน้อยๆ จิบเดียว ก็แรงถึงขั้นไร้สติจนแยกเหนือใต้ใกล้ไกลไม่ออก

ค้างคาตั้งแต่เมื่อครู่บัดนี้ก็ยังไม่ได้ปลดปล่อยให้ร่างกายรู้สึกสบาย กวางพยศจึงเริ่มออกลายร่ำร้อง แขนขาปัดป่ายมือไม้ขยำเบาะจนหลุดออกจากร่องจากรอย ส่วนอีกข้างนั้นวางบนท้ายทอยโดยไม่รู้ว่าเหล่านั้นกลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้เขากลืนกินมันเข้าไปได้ลึกล้ำยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าตัว

ยังดีที่เขาเมตตายอมสานต่อกิจกรรมให้สำเร็จเสร็จกิจ ริมฝีปากบางเผยอครางเสียงสั่นเมื่อดาวหางพุ่งเข้าตรงเป้าอย่างจังปังเบ้อเริ่ม ลู่ฮานผลักไสให้เขาออกไปเพราะธารน้ำสีขาวขุ่นกำลังไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน แม้จะไม่ใช่ทั้งหมดที่อีกฝ่ายละโมบอยากลิดรอนเอาไปเป็นของตัวเอง ชายหนุ่มปาดริมฝีปากด้วยหลังมือเพื่อเช็ดเอาคราบน้ำบางส่วนออก ก่อนใช้สายตากราดมองคนใต้ร่างอย่างพินิจพิเคราะห์

เพิ่งรู้เหมือนกันว่ากวางตอนถึงจุดออกัสซั่มอันตรายอย่างล้นเหลือ ผิวเนื้อขาวเนียนขึ้นสีแดงเป็นปื้นทั่วเรือนร่าง กลุ่มผมสีน้ำตาลชื้นหยาดน้ำกระจายตัวทั่วเบาะกำมะหยี่ ดวงเนตรกลมโตค่อยๆ ปรือมองแวดล้อมรอบข้าง ปล่อยให้รูม่านตาได้ใช้เวลาปรับสภาพเพื่อการมองเห็น ความเป็นชายของเซฮุนคับแน่นจนกลายเป็นจุดเด่นให้ลู่ฮานรู้สึกกระดากอาย

รู้ว่าเขาต้องการจนอะดรีนาลินพุ่งพล่านถึงระดับ ทว่าก็ยังคงระงับอารมณ์เอาไว้ด้วยความสามารถการอดทนของตนทั้งหมด ทุกการกระทำดำเนินอย่างเชื่องช้า มันค่อยเป็นค่อยไปราวกับคนที่อยู่กับลู่ฮานฺไม่ใช่เซฮุนคนเดิม , ชายหนุ่มเคลื่อนกายขึ้นมาประจันหน้ากับร่างเล็กอีกครั้ง ลมหายใจของกวางพยศยังคงถี่กระชั้นและหนักหน่วง ผิวแก้มเนียนแต่งแต้มแซมสีชมพูเลือดฝาด มือใหญ่ช้อนเชยปลายคางมนให้ขึ้นมารอรับจูบ แทนคำชื่นชมพ่วงรางวัลสำหรับเด็กดีที่ว่านอนสอนง่าย

เจ้าของรางวัลชักได้ใจเลยเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายแนบสัมผัสให้ลึกล้ำมากยิ่งขึ้น ซึ่งเหมาะสมกันดีกับโอเซฮุนเจ้าของสุภาษิตปากว่ามือถึงตัวต้นตำรับ เขากดนิ้วเข้าลองเชิงจีบเนื้อนุ่มด้านหลังและได้ปฏิกิริยารีเฟล็กชั่นเป็นมือน้อยที่ขยับเคลื่อนลงไปยังแกนกายด้านล่าง แสดงประสิทธิภาพว่าตนยังไม่สิ้นลายอย่างที่เขาคาดเอาไว้

โอ้ อนิจจา , กวางน้อยไม่รู้ประสา ริอาจหาญกล้าลองเชิงเจ้าป่า ไม่พิจารณาว่าตนเองคือเหยื่ออันโอชะของเขา เลยกลายเป็นว่าเหล่านั้นแทนคำอนุญาตให้ความอดทนของโอ เซฮุนพังลงได้โดยไม่มีความผิด จากการลองเชิงจึงแปรเปลี่ยนเป็นความคิดจะกลั่นแกล้ง หนึ่งข้อนิ้วของชายหนุ่มบุกรุกแทรกสอดเข้าไปภายในช่องทางอุ่นร้อน และนอนแน่นิ่งอย่างสงบเสงี่ยม

กลั้วหัวเราะในลำคอเพราะลู่ฮานเกร็งกายเสียจนเนื้ออ่อนภายในหดตัวตอดรัด ริมฝีปากรูปกระจับส่งเสียงครางเคล้าหวีดร้อง คงไม่มีใครเตือนใครบอกมาก่อนว่าอย่าซุกซนเวลาอยู่กับเขา เซฮุนโปรดปรานเสียงหอบหายใจกระเส่าอันเนื่องมาจากความเสียวกระสัน เพราะนั่นมันหมายความว่าเขานำอีกฝ่ายอยู่ก้าวหนึ่ง ,

เสียที่ไหน

มัวแต่ลำพองใจว่าตนเองได้รับชัยชนะเลยไม่ทันได้ระวังคนใต้ร่าง อย่างลู่ฮานน่ะหรือจะสิ้นลายง่ายๆ สงสัยเซฮุนจะต้องไปศึกษามาใหม่เสียแล้วกระมัง

ทันทีที่แกนกายของชายหนุ่มถูกมือน้อยแตะจับ นั่นก็เท่ากับทั้งสองฝ่ายมีโอกาสชนะในเกมนี้เท่ากันครึ่งต่อครึ่ง ลู่ฮานกระตุกยิ้มเยาะไปทีหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ สัมผัสมันด้วยจังหวะเดียวกันกับที่เซฮุนเคยทำกับตนเองเอาไว้

“ สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารนะหมอ ”

เล็งเห็นว่าสัมผัสนอกร่มผ้านี้มันไม่เร้าใจเอาเสียเลย ร่างเล็กจึงเพิ่มระดับความอุกอาจให้มากยิ่งขึ้น , ปลายนิ้วทั้งห้าไต่เตาะแตะวนเวียนอยู่ใกล้สายเข็มขัด ปลดส่วนหัวและดึงออกมันจากสลักอย่างรีบร้อน ภายในสมองอันแสนฉลาดแกมโกงเต็มไปด้วยเล่ห์กลสารพัดวิธีให้หมอนาซีคนนี้สิโรราบ จึงเกิดเป็นช่องโหว่เล็กๆ ให้โอ เซฮุนคิดซ้อนแผน เชื่อเถอะว่าไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะไหวตัวทัน เพราะเขาสามารถทำมันได้อย่างแนบเนียนและแยบยล - เพียงครู่เดียว ครู่เดียวเท่านั้น ก้านนิ้วกลางข้างขวาก็บุกรุกกดแทรกเข้าแช่นอนแน่นิ่งภายในโพรงเนื้ออุ่นเป็นที่เรียบร้อย

มัวแต่รบรากันทางสายตายเซฮุนจึงเป็นฝ่ายเสียท่าในครานี้ กางเกงแสล็คซึ่งสุภาพและถูกระเบียบแพทย์ถูกสลัดลงไปกองค้างอยู่บนข้อพับขา แกนกายที่ซ่อนตัวอยู่ภายในร่มผ้าเหลือเพียงปราการป้องกันด่านสุดท้าย และไม่ต้องทายว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น , ลู่ฮานถือสิทธิ์ในการแตะต้องตัวเขาเพราะถือว่าเราสองคนกำลังดีลกัน มือเล็กถือวิสาสะสอดเข้าชั้นในสีเทาแล้วกอบกุมความเป็นชายขนาดใหญ่เอาไว้ ก่อนค่อยๆ รูดรั้งมันไปตามความยาวจนสุดโคน - สุดปลายให้ใจหวิว

เซฮุนขบกรามกรอดจนเสียงลอดซี่ฟันออกมาให้คนใต้ร่างรู้สึกขัน ใครจะเหนือกว่าใครมันวัดกันได้ที่จุดนี้

" แสบนักนะ "

ลู่ฮานแลบลิ้นชื้นออกมาเลียริมฝีปากล่างจนมันวาวน้ำ ก่อนส่งมืออีกข้างชักสาวเข้าช่วย ผู้ชายเหมือนกันมันดีตรงที่มีจุดอ่อนตรงไหนก็รู้ไส้รู้พุงกันหมด ทีนี้จะได้รู้ฤทธิ์กวางพยศตัวนี้กันเสียบ้าง , ร่างเล็กใช้สายตายั่วเย้าให้เขาลุกขึ้นสู้ ลำพองใจเพราะรู้ว่าเขาคงสิ้นลายแล้วเป็นแน่ หากแต่จำกันได้ไหม ว่าผู้ใหญ่เคยว่ากันเอาไว้ว่าเสือนั้นไม่เคยสิ้นลาย

เซฮุนสำแดงให้ลู่ฮานรู้ซึ้งถึงโทษของการอวดดี ครั้งนี้เขาจะไม่ปรานีเพราะเจ้าของปากเล็กๆ นี่ดื้อแพ่งจะเอาชนะให้ได้ ก้านนิ้วยาวทั้งสองจึงถอยร่นถอนทัพออกไป ก่อนจะแทนที่ด้วยอวัยวะซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า

" อ๊ะ ! "

ผลการตัดสินของเกมกระดานนี้คงไม่แพ้เซฮุนเป็นฝ่ายชนะ เขาจับเรียวขาขาวทั้งสองข้างแหวกออกกว้างและกระทั้นกายเข้าแนบจนศีรษะกลมสั่น ส่วนแผ่นอกก็สะท้อนขึ้นลงเนื่องจากการจัดการระบบหายใจยังไม่ทันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มแสดงให้เห็นแล้วว่า , แม้ลู่ฮานจะระดมสมองทั้งซีกซ้ายและซีกขวาหาวิธีจะมาเอาชนะเขา ทว่าสุดท้ายแล้วเหล่านั้นไม่ต่างอะไรกับการส่งทหารทั้งกองทัพมารบกับนาซีด้วยมือเปล่าเลย

" แค่นายพูด "

เขาค้อมตัวลงมากระซิบริมใบหู ส่งผลให้อะไรต่อมิอะไรขยับเข้าใกล้จุดกระสันมากยิ่งขึ้น

" ยอมแพ้ "

กระตุกยิ้มร้ายพร้อมกับใช้ปลายนิ้วเกลี่ยวนบนคางมนของคนใต้ร่าง สร้างข้อเสนอที่แสนหอมหวานบีบให้อีกฝ่ายทำตามโดยไร้สิ้นซึ่งทางเลือก สะโพกสอบค่อยๆ ถอยร่นถอนกายออกจากโพรงเนื้ออุ่น เสริมส่งให้ลู่ฮานว้าวุ่นยิ่งขึ้นไปอีก

“ ว่าไงล่ะ ? เวลาไม่เคยรอใครนะ คิดดีๆ ”

ก็เขาบีบบังคับให้เล่นตามแผนที่จัดตั้งมาเป็นฉากใหญ่ แล้วจำเลยมีสิทธิ์อะไรนอกจากไหลตามน้ำ ลู่ฮานปรือตามองคนบนร่าง เว้าวอนให้เขาเลิกทรมานแล้วจัดการทุกอย่างให้มันเสร็จไปเสีย หากแต่อย่าแม้จะหวัง , ยอมแพ้มันเป็นคำต้องห้าม เลยกลายเป็นเดธแอร์อยู่พักใหญ่เพราะต่างฝ่ายต่างเลือกนิ่งเพื่อดูเชิงกันและกัน

“ ยอมแ...ล้ว ”

พ่ายแพ้คือสิ่งเดียวซึ่งตราหน้าลู่ฮานตั้งแต่มาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ แล้วจะมีประโยชน์อะไรหากเขาดิ้นรนสู้ไปทั้งๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีหนทาง และเป็นเพราะเปลือกตาบางเลือกปิดมันก่อนเซฮุนจะลงมือสานต่อกิจกาม จึงไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มบนมุมปากของร่างสูง

กลายเป็นตะกอนในใจให้ชายหนุ่มถามตัวเองว่าเพราะเหตุใดจึงสุขใจที่ได้กลั่นแกล้งลู่ฮานนัก ทว่าข้อสงสัยใดๆ ล้วนไม่สำคัญเท่าร่างเล็กซึ่งนอนศิโรราบรอให้เขาเชยชมอยู่ตรงนี้ , เซฮุนเริ่มขยับสะโพกสอบเข้านำทาง สวนแกนกายเสียดสีเนื้ออ่อนร้อนระอุ ทุกอณูสัมผัสลากผ่านล้วนเขียนทับเหตุการณ์ในอดีตอันเลวร้าย

เสียงครางอันเนื่องมาจากความสุขสมดังคลาคลอให้ชายหนุ่มได้ยินอยู่เป็นระยะ เขาตระหนักได้ว่าลู่ฮานไม่เคยแสดงอาการเช่นนี้ , ร่างน้อยทั้งจิก ทั้งจับ ทั้งทึ้งดึงทุกสิ่งอย่าง หมอนอิงใบเล็กก็ถูกทิ้งขว้างราวกับไม่มีค่า เปิดปากเพรียกหาแต่ชื่อของเขา

เซฮุนจึงตอบรับด้วยการกลั่นแกล้งตามประสา เขาสวนสะโพกสลับจังหวะเร็วบ้าง ช้าบ้างจนลู่ฮานนึกอยากจะขย้ำคอให้ตายกันไปข้าง ตัวเองไม่ได้แบกรับอะไรเลยนึกจะใช้อำนาจบาตรใหญ่เอาแต่ใจจนถึงที่สุด นี่มันมนุษย์ประเภทไหนกันแน่ ?

“ นายมัน...อ๊ะ ”

ถึงจะเอาแต่ใจทว่าก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสุขสม เซฮุนอ่อนโยนกว่าเดิมหลายเท่า จนบางเวลาลู่ฮานเผลอนึกว่าคนที่อยู่กับเขาเป็นเงาของชายผู้นั้นเสียอีก , ถึงกระนั้นเองงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา ฉันใดก็ฉันนั้น พายุลูกใหญ่กำลังจะมาในไม่ช้า ร่างเล็กหวีดร้องเมื่อสะโพกสอบเริ่มเร่งจังหวะ เพราะเขากำลังจะถึงจุดในเวลาอันใกล้นี้

หัวทั้งสั่นทั้งคลอนส่วนมือทั้งสองก็หาที่อยู่เป็นหลักแหล่งไม่ได้ บ้างวางบนแผ่นหลังกว้างบ้างกดลากให้เกิดรอยจนเซฮุนจำต้องยึดข้อมือน้อยเอาไว้ , เขาทรมานลู่ฮานด้วยแรงเสียดสี ปรุงแต่งรสกามาด้วยความเร่าร้อนทั้งหมดที่มีจนเจ้ากวางพยศแทบจะถูกเผาไหม้ จังหวะสุดท้ายเสียวกระสันแล่นริ้วตัดขั้วหัวใจ นำพาให้ทั้งสองพบกับแสงสว่างสีขาวที่ใครต่อใครต่างถวิลหา

เสียงหอบหนักดังก้องทั่วห้องสี่เหลี่ยมเปิดโล่งขนาดใหญ่ เหงื่อไคลอาบไหลทั่วผิวกายสะอาด ส่วนความเป็นชายยังคงผงาดอาจหาญอยู่ในโพรงเนื้ออุ่น ด้วยเพราะเซฮุนไม่ได้มีความคิดที่จะถอนมันออกตั้งแต่เริ่ม เขามอบช่วงเวลาสั้นๆ ให้ลู่ฮานได้กลืนน้ำลายและหายใจ ก่อนที่จะต้องรับศึกหนักครั้งใหม่ในไม่ช้า ,

เขาโลมเลียลู่ฮานผ่านสายตาอันคมกริบ ชนิดที่ว่าแม้จะใส่เสื้อผ้ามิดชิดมังสาก็ไม่อาจปกปิดอะไรได้ เซฮุนเชยชมความงามที่ล้ำค่าดั่งดอกไม้หายากเริ่มผลิบานต้อนรับศักราชใหม่ โดยไม่เกรงใจเจ้าของร่าง , กวางพยศเริ่มปลดแอกเปลือกตาสีอ่อน ยินยอมให้มันค่อยๆ ปรือเปิดขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากแบกรับหน้าที่ปิดบังภาพเสมือนจริงอันน่าอายเอาไว้ตั้งหลายต่อหลายนาที

แรงดึงดูดประหลาดมักทำงานผ่านสายตาซึ่งสอดประสานกันด้วยความเต็มใจเสมอ ร่างสูงเคลื่อนมือช้อนเชยปลายคางมนขึ้นเพื่อจนเองจะได้มอบจุมพิตให้ได้อย่างถนัดถนี่ เหล่านี้สามารถทดแทนคำอธิบายใดๆ ที่หมายถึงความปรารถนาของชายวัยกลัดมันอย่างโอ เซฮุนได้ตรงประเด็น , นี่มันแค่เริ่มต้น และคนอย่างเขาไม่ยอมให้กองไฟกามามอดไหม้แน่

เลยเป็นเหตุผลว่าทำไมสะโพกสอบจึงเริ่มขยับอีกครั้งโดยไม่ถามใจอีกฝ่าย ชายหนุ่มเผด็จการทึกทักฟังความข้างเดียวแล้วเหมาเอาว่าลู่ฮานก็ต้องการไม่ต่างกัน อย่างไรก็ตาม ครานี้เซฮุนมีจุดประสงค์ที่แตกต่างออกไป เขาปรารถนาจะทำให้ร่างเล็กร้องครางให้สุดเสียง และเพรียกหาเพียงแต่เขา จดจำ จารึกย้ำลงไปในใต้จิตสำนึก ว่าแท้จริงแล้วร่างกายนี้เป็นของใครกันแน่

ทุกจังหวะจึงเชื่องช้าหากทว่าเต็มไปด้วยความหนักแน่น ทุกแรงส่งเน้นย้ำให้ร่างเล็กหลาบจำและสั่งสอนให้เลิกดื้อด้านกับเขา ลู่ฮานครางอึกอักจนฟังไม่ได้ศัพท์ เนื้อตัวขึ้นจ้ำเพราะถูกอีกฝ่ายเฟ้นฟัดแบบไม่ถนอม จากคราแรกกวางพยศวิวัฒนาการเป็นแมวยั่ว ตอนนี้กลายเป็นตุ๊กตาตัวนิ่มนอนให้เขาชำเราทั้งทางสายตาและการกระทำ , โครงหน้าคมคายลดต่ำลงจนประชิดใกล้ริมใบหู พ่นลมอุ่นๆ ใส่พร้อมทั้งใช้ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัด ก่อนกระซิบกระซาบด้วยเสียงทุ้มนุ่มลึก

“ สิ้นลายแล้วหรือลู่ฮาน ”

ยิ่งกว่าถูกตีแสกหน้าด้วยคำว่าไอ้ขี้แพ้ ยิ่งกว่าโดนรังแกแล้วถูกทิ้งขว้าง เขาคิดว่าเขาเป็นใครกันแน่ถึงกล้าเอ่ยวาจาเหยียดหยามลู่ฮานที่ขึ้นสังเวียนกามกับอิสตรีมาแล้วนับไม่ถ้วน !

อีกฝ่ายคงลืมไปว่าที่นอนครางอยู่ใต้ร่างนี้เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งฆ่าได้แต่อย่าริอาจหยามอย่างเด็ดขาด ร่างเล็กกัดฟันรวบรวมแรงที่เหลืออยู่น้อยนิดพลิกกายกลับขึ้นมานั่งทับช่วงสะโพกสอบ กอบกุมแกนเนื้อจนมันตั้งตรงได้ระดับ ก่อนจะรับมันเข้าไปภายในโพรงเนื้ออุ่น และเพราะมัวแต่ว้าวุ่นกับเรื่องชัยชนะ จึงไม่ทันสังเกตว่าการตัดสินใจของตนเองเอื้อประโยชน์ให้กับโอ เซฮุนถึงเพียงไหน

ยั่วเย้ากดสะโพกแล้วโยกเบาๆ ให้เขารู้สึกด้อยกว่า ลู่ฮานฉลาดพอจะตระหนักได้ว่ามันทำให้อีกฝ่ายสุขขนาดไหน หากทว่าเชื่อเถอะ การเสียสละในครั้งนี้จะทำให้เซฮุนรู้ว่ากวางพยศตัวนี้มิได้สิ้นลายอย่างที่เขาหวังเอาไว้ บังเหียนของผู้เป็นใหญ่ในเกมกระดานจึงถูกผลัดเปลี่ยนกลับมาอยู่ในมือน้อยอีกครั้งหนึ่ง เจ้าของใบหน้าสวยหวานค่อยๆ ควบคุมลมหายใจเพื่อให้เนื้ออ่อนตอดรัดแกนกายขนาดใหญ่ได้อย่างตรงจุด

แม้ความเสียวซ่านจะเล่นงาน ทว่าลู่ฮานก็พอใจอยู่ไม่น้อยเมื่อเห็นว่าเซฮุนมีปฏิกิริยาอย่างไรจากการกระทำในครั้งนี้ เด็กหนุ่มยกสะโพกขึ้น – ลง บรรจงปรุงแต่งให้ทุกสัมผัสนั้นแนบสนิท ซึ่งเสียงครางฮึมฮัมในลำคอคือตัวช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าการสละศักดิ์ศรีมิเสียเปล่า

โบราณว่าตีงูต้องตีให้หลังหัก ชั่วครู่ชะล่าใจประเดี๋ยวมันย้อนกลับมาขบกัดจนได้แผล เซฮุนควรจะรู้ว่าลู่ฮานไม่มีทางยอมแพ้ เพราะเขาไม่ใช่สัตว์เลี้ยงแสนเชื่อง – ไม่เพียงแค่กวางพยศ ไม่เพียงแค่แมวน้อยที่อีกฝ่ายเฝ้าคิดเปรียบเปรย หากแต่เป็นเสือซึ่งอยู่ถ้ำเดียวกับใครไม่ได้ หากคิดจะล้มล้างและยึดเอาอำนาจไป คงต้องสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง

เจ้าของใบหน้าสวยหวานวาดยิ้มร้ายให้กลายเป็นเครื่องประดับ พูดชี้แจงกันให้ชัดตรงนี้เลยว่าเขาไม่มีทางยอมรับความพ่ายแพ้ แม้หัวใจจะตกเป็นของอีกฝ่ายไปแล้วก็ตามที , มีบัญญัติข้อไหนบอกเอาไว้หรือว่ารักแล้วต้องยอมแพ้ ? คนอย่างเขาเลี้ยงดีอย่างไรก็ไม่เชื่อง ฟาดให้ตายหรือก้นจะลายแบบเด็กๆ ก็ไม่จำ สรุปว่าหัวรั้นก็ได้ คงไม่มีอะไรเหมาะสมกว่าคำนั้นอีกแล้ว

กระนั้นเองในขณะที่ลู่ฮานกำลังขบคิด ช่วงล่างยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ซ้ำแล้วยิ่งถูกเร่งจังหวะตามระยะเวลาซึ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย , ไม้ขีดไฟก้านน้อยมากมายตกหล่นลงในถังน้ำมันขนาดใหญ่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และแล้วในที่สุดการเผาไหม้ก็ถึงจุดเดือด...

“ อาห์... ลู่ฮาน ”

ทว่าก็ดรอปลงอย่างรวดเร็วเพราะฝ่ายควบคุมจังหวะไม่ให้ความร่วมมืออีกต่อไป แม้การตัดสินใจจะเปรียบเสมือนการฆ่าตัวตายก็ตามแต่ ความทรมานครั้งนี้เทียบมิได้กับความสะใจที่ตามมาภายหลัง ชอบกลั่นแกล้งเขาดีนัก ! โดนเสียหน่อยจะได้ตระหนักว่าไอ้ที่ทำน่ะมันไม่แฟร์เอาเสียเลย

ยกสะโพกหนีค้างไว้กลางอากาศ หากเปรียบเปรยเป็นฉากในภาพยนตร์ตัวเอกคงสะดุดล้มหน้าทิ่ม ซึ่งในมโนภาพของเซฮุนเองไม่ต่างจากที่กล่าวเอาไว้นัก...

แสบนักนะ !

ถึงทีเซฮุนงัดไม้ตายสุดท้ายออกมาใช้ ซีเคร็ทไอเท็มคือมือทั้งสองข้างที่เลื้อยขึ้นไปจับเอาไว้บนเอวคอด ยกเลิกพันธะสัญญาการตามใจโดยไม่ยอมรับความเห็นใดๆ จากอีกฝ่าย เขาออกแรงยกบั้นท้ายให้โพรงเนื้ออ่อนถอยร่นจวนเจียนจะหลุดลำ ก่อนเริ่มสานต่อการกระทำดั่งเช่นที่ตนต้องการ – แม้จะทุลักทุเลอยู่ไม่น้อยหากแต่ชายหนุ่มก็ยังสรรหารสชาติใหม่ให้เซ็กส์ครั้งนี้ไม่ซ้ำซาก ร่างสูงบิดสะโพกซ้ายขวาบังคับให้แกนกายภายในเคลื่อนไหวไปด้วย ซึ่งเหล่านั้นเองส่งผลถึงความกระสันโดยตรงต่อตัวลู่ฮาน

ที่น่าแปลกใจคือร่างเล็กไม่ได้มีทีท่าขัดขืน ออกแนวชอบใจด้วยซ้ำเพราะนอกจากไม่ฝืนขืนแล้วยังกลับมาให้ความร่วมมืออีกครั้งหนึ่ง เจ้าของใบหน้าสวยหวานเชิดเงยไปทางด้านหลังพร้อมทั้งวางมือบนหน้าขา กดกรีดปลายเล็บจนขึ้นรอยได้เลือด เร่งเร้าให้เกมยิ่งเดือดโดยการยกสะโพกยั่วเย้าอีกฝ่าย ผลคือเสียวแทบขาดใจตายทั้งคู่

แต่ไม่มีอะไรได้ดั่งใจนึกเท่าลงมือทำด้วยตัวเอง เซฮุนจับลู่ฮานพลิกตัวคว่ำคลานสี่ขาเหมือนสัตว์ ความเร่ง ณ ช่องทางด้านหลังเพิ่มขึ้นด้วยอัตราที่น่าหวาดเสียว หากลองวาดเป็นกราฟเส้นตรงมันคงพุ่งขึ้นจนแตะเพดานด้านบนหรือไม่ก็อาจจะทะลุหลายต่อหลายจุด ร่างเล็กรับแรงกระแทกอันหนักหน่วงจนเข่าแทบทรุดทว่ายังคงกัดฟันสู้ มีบ้างที่ยอมละทิ้งความเขินอายสวนกลับไปเช่นแรงปรารถนา

หนึ่งสิ่งที่จำเลยในคดีไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้รับ คือการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน แม้ทั้งสองฝ่ายต่างตระหนักรู้ว่าสุดปลายทางของแสงสีขาวนั้นใกล้เข้ามา หากทว่าในเวลานั้นเซฮุนกลับยื่นมือเข้ามามอบความเมตตาให้ เขาประคองส่วนความเป็นชายกะทัดรัดของลู่ฮานเอาไว้ด้วยอุ้งมือร้อน ก่อนจะชักรูดมันตามจังหวะกระทบกระทั่งทางด้านหลัง หวังให้เสร็จกิจกามไปพร้อมๆ กัน จนสุดท้ายแล้วนั้น... ทุกอย่างก็เป็นจริง

เรือนร่างของลู่ฮานกลายเป็นแหล่งกักเก็บแอ่งน้ำแห่งเชื้อพันธุ์ ซึ่งหลังจากที่เซฮุนล่าถอยออกมานั้น ส่วนหนึ่งก็พากันทะลักล้นออกมา เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยม หยาดเหงื่อมากมายไหลเคลือบผิวเนื้อจนโทรมกาย เจ้าของสายตาคมเหลือบมองหาผ้าหรือกระดาษชำระมาเช็ดมือข้างที่เลอะเปรอะเปื้อน หากทว่ายังไม่ทันได้ทำอะไร ลู่ฮานก็คว้าเอามันไปเสียก่อน ดวงเนตรกลมโตฉาบทับความไร้เดียงสาจอมปลอมช้อนสบแววตาอันตรายโดยไร้ซึ่งความกลัวเกรง เริ่มละเลงปลายลิ้นทำความสะอาดตามซอกนิ้ว หนักข้อเข้าถึงขั้นเอาไปอมในปาก ทั้งดูดดุน ขบกัด ไม่ต่างจากเด็กเพิ่งหัดลิ้มรสชาติหอมหวานของไอศกรีมแท่ง ซึ่งเหล่านั้นแปรผันตรงกับเส้นเลือดบนขมับที่เต้นตุบๆ นาทีนี้ต่อให้มีคดีพรากผู้เยาว์มาค้ำคอ ก็คงไม่มีใครสนใจหรอก จริงไหม

หนึ่งข้อที่ทุกคนควรรู้คือหมอไม่ใช่พระอิฐพระปูน และสอง โอ เซฮุนไม่ใช่คนมีความอดทนสูง ตั้งแต่เริ่มกิจกามนี้มา ไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่เส้นความอดทนมันขาดดังผึงภายในหัว แม่กวางจอมยั่วนี่มีความพยายามจนน่ายกย่อง ซึ่งรางวัลของคนอวดดีคงมีไม่กี่อย่าง เอาเป็นว่าจัดเซ็ทรวบรวมให้เลยแล้วกัน จะได้ไม่น้อยใจ

จากนี้พวกคุณคงไม่ต้องเสียแรงเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลู่ฮานจะเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ทำแบบนั้นกับผม สิ่งเดียวที่เขาจะได้รับตลอดคืนต่อแต่นี้คือความร้อนแรงที่ผมป้อนให้จนสำลักตายกันไปข้าง ทุกๆ ส่วนของผมจะบีบบังคับให้เขาร้องครางขอความช่วยเหลือ เขาจะถูกทำให้ปลดปล่อยจนร่างกายรับไม่ไหวและสลบไปในที่สุด – อย่า ขอเลยว่าอย่ามากล่าวหาว่าผมใจร้าย ทารุณทรมานให้นักโทษที่รักของพวกคุณเกือบสิ้นลมหายใจคาอก ดูเสียให้เต็มตาว่าใครกันแน่ที่ขี้แพ้ชวนตีทั้งๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีทางสู้

ลู่ฮานของพวกคุณนั่นล่ะ... ที่เริ่มก่อน

 

---------- 

มีต่อในเด็กดีนะคะ